Wat zeggen de ouders over Circus Caps ?
Voor zowel de kinderen als de ouders is het vaak een hele stap om ‘met het circus mee te gaan’. Kinderen met een verstandelijke beperking doen bij het circus opeens dingen waarvan je als ouder nooit dacht dat dat zou kunnen. Dat is wennen. Een paar ervaringsverhalen op een rijtje.
Stichting De Upside van Down:
“Spelenderwijs ontwikkelen”
“Als moeder, maar ook als voorzitter van stichting De Upside van Down, heb ik veel initiatieven gezien. Heel vaak goedbedoeld. Maar vaak met als achtergrond onze kids “bezig te houden”, te verwennen of zich bijzonder te laten voelen. Omdat het eigenlijk “best zielig” is als je Down hebt. De behoefte ligt volgens mij anders…
Ik juich Circus Caps met name zo toe omdat kinderen met Down zo niet alleen bewegen en zich vermaken, maar ook en vooral omdat zij zich op diverse gebieden spelenderwijs beter ontwikkelen, meer zelfvertrouwen krijgen en zelfredzamer worden. Precies wat nodig is om mee te kunnen tellen in de maatschappij. Last but not least is de integratiegedachte die uitgaat van de lessen uit mijn hart gegrepen.
Onze 9-jarige zoon hoefde overigens niet lang na te denken wat hij met zijn verjaardag wilde doen met z’n klasgenoten zonder Down: Circus. Het was een groot succes. Iedereen heeft genoten. Dat plezier kan ik iedereen gunnen en aanraden!
Linda,
voorzitter Upside van Down en moeder
Chantal over Luc:
“Wat heeft hij veel geleerd!”
“Luc (10 jaar met Downsyndroom) en ik (zijn moeder) kwamen in aanraking met het circus bij een voorstelling van René Hildesheim; Mr. Poehaa. Mijn kleine artiest was meteen helemaal in zijn nopjes. Hij deed enthousiast mee en ik kreeg hem niet meer mee naar huis.
Dit zou het voor hem kunnen zijn. Ik was al een tijdje op zoek naar een fijne vrijetijdsbesteding voor hem. Maar bij de meeste reguliere mogelijkheden ging het te snel, was het te moeilijk en soms zag de begeleiding de extra zorg niet zitten. Buiten de reguliere mogelijkheden is de keuze erg beperkt.
Toen Circus Poehaa startte met de uitprobeermiddagen van Circus Caps zijn we gaan kijken en uiteindelijk steeds van de partij geweest. Wat is Luc enthousiast en wat heeft hij veel geleerd!
Zijn motoriek is sterk verbeterd, oog-handcoördinatie, balans, controle over zijn spierspanning en het samenwerken van beide armen en benen.
Luc’s spraak is slecht, gelukkig is het circus niet talig, er wordt zo min mogelijk gesproken en toch is het steeds duidelijk wat er moet gebeuren. Er gebeurt veel non-verbaal en de kinderen worden uitgedaagd om mee te denken over wat ze nu gaan doen. Dat prikkelt de fantasie.
Doorzettingsvermogen
Ik zie mijn zoon groeien iedere keer als we gaan. Hij leert iedere keer iets bij, omdat het mogelijk is steeds kleine stapjes vooruit te zetten. Hierdoor groeit zijn zelfvertrouwen enorm en is hij enorm trots op zichzelf. Ieder kind is wel ergens goed in, omdat het circus zo veelzijdig is, dus ieder kind kan uitblinken.
Wat me ook iedere keer versteld doet staan is het doorzettingsvermogen van Luc.
Ik ken hem als een jongen die een spelletje of opdracht snel beu is. In het circus kan hij zich lange tijd geconcentreerd met iets bezig houden, sterker nog, hij wil niet meer stoppen!
Het is mooi hoe alle kinderen zich willen en durven te uiten, te laten zien. Het worden echte artiesten en ze stralen zelfvertrouwen en trots uit.
Het idee van Circus Caps is ook om ook broertjes en zusjes mee te laten doen. Het is bijzonder om te zien hoe dit werkt. Een andere moeder zei het heel treffend. “De handicap valt weg bij het circus”. Circus Poehaa hanteert het motto: “Circus is voor iedereen”. Wie de kinderen aan het werk heeft gezien op de uitprobeermiddagen zal dit motto kunnen onderschrijven.”
Chantal
(moeder van Luc, 10 jaar met Downsyndroom)
Linda, moeder van Lucas
“Vrijetijdsbesteding vinden”
Als ouders van een kind met Down, ervaren wij dagelijks dat het moeilijk is een plekje te veroveren in de “normale” wereld als je Downsyndroom hebt. Onze zoon (9 jaar) wordt vaak onderschat en zelfs veroordeeld op basis van de uiterlijke kenmerken van Down en het feit dat zijn spraak achterblijft. Mensen reageren verrast als we aangeven dat hij op een reguliere school zit, het daar naar zijn zin heeft en nog iets leert ook. Helaas heeft Nederland nog een lange weg te gaan als we het hebben over integratie van mensen met een beperking.
Dat geldt zeker ook bij het vinden van een vrijetijdsbesteding. Hij heeft een tijd meegedaan met zijn broers in sport. Maar zijn motorische ontwikkeling en evenwichtsgevoel lopen inmiddels steeds verder achter bij leeftijdsgenoten. En hij is niet gek, dus voelt zich allesbehalve prettig bij het feit dat hij dan steeds “de slechtste” is. Daarna heeft hij een tijd gedanst bij een organisatie speciaal voor mensen met een beperking. Ook daar was hij niet thuis. Hij kreeg weinig aansluiting en bleek met zijn Down nu weer “te goed”.
Kijk mam! Ik KAN het!
Het was een verademing in contact te komen met Circus Poehaa. We reden voor de zes try-outs
graag op woensdag van Apeldoorn naar Arnhem voor de circuslessen van René. Meestal in gezelschap van minstens één, maar vaak meer broers, neven, nichtjes, vriendjes of klasgenoten. Het mooie van circus is, dat het iedereen boeit en de verschillen tussen mensen opheft. René past de oefeningen aan zodat ieder op zijn eigen niveau mee kan doen. Enthousiast speelden en oefenden op die middagen mensen met en zonder beperking met elkaar. Integratie in zijn puurste vorm, waarbij iedereen van elkaar wat leert. Niet in de laatste plaats elkaar helpen en respect hebben voor elkaar.
Ik vergeet nooit de blik van verbaasde trots op Lukas zijn snuitje toen hij een acrobatiek oefening deed: “Kijk! Mam! Ik KAN het!”
Hij voelde zich veilig en durfde in de fijne atmosfeer van de circusschool zich open op te stellen, te imiteren, te leren en te proberen. Met resultaat: ik heb Lukas in die 6 weken zien groeien. Zowel fysiek als mentaal. Hij heeft een betere motoriek, legt makkelijker contacten en heeft meer zelfvertrouwen en zelfredzaamheid. Wat zou ik het hem graag gunnen hier mee door te kunnen gaan.
Linda,
moeder van Lukas
N.B.: de kinderen op de foto’s zijn niet altijd de kinderen die genoemd worden in de tekst.
In de Krant
Osse circusschool van start
Geplaatst op
30 september 2015 Brabants Dagblad
Woe 30 sep: Wiebelend de polonaise op een koord doen, een rondje draaien met losse handen op een grote rode bal en stokjes met ‘bloemen’ over je armen laten rollen. Met een beetje hulp zijn de kinderen van Circus Caps op de Bernadetteschool straks ‘echte circusartiesten.’
Door Rachelle Suppers
De kinderen krijgen hulp van doorgewinterde circusman René Hildesheim, oftewel ‘Mister Poehaa’ zoals zijn artiestennaam luidt. Een andere helpende hand is de moeder van Luc, de Osse Chantal Wolters. Luc heeft het Syndroom van Down. Het idee voor een circusschool begon toen de twee met elkaar in contact kwamen. „Samen met Luc bezocht ik een voorstelling van René. Luc was hartstikke enthousiast. Zo is het idee ontstaan voor project Circus Caps”, vertelt Wolters. „Het is goed dat hij op deze manier beweegt, hij vindt het leuk en het is ook goed voor zijn motoriek.”
Toch is de circusschool niet uitsluitend bedoeld voor kinderen met een beperking. Wolters: „Juist de mix en dat ze van elkaar leren is zo mooi.”
Gisteren was de allereerste les. In Oss volgen er nog vijf. Ook in Amsterdam, Utrecht en Apeldoorn wordt een groep opgestart. Naast dansen, balanceren en presenteren leren ze ook een beetje over het circus. „Dit is een piste”, zegt Hildesheim, doelend op een ronde rode mat. Er klinkt gegiechel. „Nee, niet zeggen aan welk woord jullie nu moeten denken!” grapt hij. „Piesen!” wordt er toch ondeugend gejoeld.
Circus Caps is voor alle leeftijden, al zijn de huidige deelnemers tussen de 6 en 11 jaar. Uiteindelijk monden de lessen uit in een voorstelling waarin de ‘circusartiesten’ zich presenteren aan ouders, opa’s, oma’s en vrienden.
Ga voor eerdere posts van Stadsgezicht Oss naar bd.nl/stadsgezichtoss.
